Wie had dat kunnen voorspellen. Dat een virus zoveel impact zou hebben op de hele wereld. Als ik deze blog aan het schrijven ben (woensdag 25 maart 2020) heb ik net 2 dagen geleden te horen gekregen dat ik mijn praktijk voor 2 weken moet sluiten.
Toen mijn collega enkele weken geleden begon met re-integreren had ik het gevoel dat alle moeilijke zaken achter de rug waren. Eindelijk gewoon cliënten helpen en voldoende omzet draaien. Even die buffer opbouwen om de komende zomer geen verlies te draaien want al mijn spaargeld, alles is op!
Door dit coronavirus staat alles op losse schroeven. Ik wist dat het een moeilijk jaar zou worden toen ik de nieuwe locatie opende. Mijn moeder zijn niet voor niets dat ik het moest zien als een nieuw begin. Ik heb onwijs veel financiële stress gehad omdat ik veel heb moeten bijlenen en verlies heb gedraaid. Maar zonder te investeren kun je niet groeien, dus ik had het volste vertrouwen dat het goed zou komen. Anders zou ik ook nooit een nieuwe locatie zijn begonnen. Maar het afgelopen jaar met de VGZ-controle, zwangerschapsverlof van medewerkster, inwerken van nieuwe collega, ziekte en natuurlijk de tegenvallende omzetcijfers van de nieuwe laser is het me best moeilijk gevallen. De ene week voelt het alsof ik de hele wereld aan kan en zie ik alles positief in. En de andere week denk ik, laat die praktijk maar kapot vallen. Ik heb er geen zin in en waar doe ik het voor. Mijn moeder en familie leven erg met mij mee en ook zij hebben slapeloze nachten. Dat is het toch niet waard?
En dan nu ook nog dit k**coronavirus waardoor ik mijn deuren tijdelijk moet sluiten. Wat nu?
First things first. Met mijn moeder samen gekeken op welke kosten ik kan bezuinigen en welke kosten ik eventueel kan uitstellen. Wat een geregel is dat! De regering belooft je in deze tijd van alles en steunt de ondernemer maar daar red ik het helaas niet mee. Wat nu? Kan ik over 2 weken open? Dan kan het nog meevallen. Misschien worden de maatregelen met 2 weken verlengd? Dan zegt mijn gevoel, dan red ik het niet. En als mijn praktijk failliet zou gaan? Dan heb ik zoveel schulden. Dan kan ik de komende 20 jaar alleen maar schulden afbetalen. De apparatuur die ik heb staan heb ik allemaal geleased. Hoe moet ik dat ooit afbetalen?
Die onzekerheid, de risico’s, de gedachten waarom ik het besluit heb genomen om een nieuwe locatie te openen blijven aan me knagen. Had ik niet tevreden moeten zijn met één locatie? Waarom was dat niet goed genoeg? Maar als ik het bij één locatie praktijk had gehouden, had ik dan geen spijt gekregen dat ik het niet heb geprobeerd?
Ik heb maandag een gesprek met mijn accountant en dan gaan we alle mogelijke opties bespreken. Ook hier leer ik weer van en ik hoop dat de stelling dat je er na een flinke tegenvaller sterker uitkomt, waar wordt. Ook al kan ik soms heel negatief zijn, hard werken zit in mijn bloed en opgeven is voor mij geen optie.
